27 Δεκέμβρη επήαμε με τη νεραϊδούλα στην αντιφασιστική – αντιρατσιστική πορεία (http://mayissokamomata.blogspot.com/2009/12/blog-post_2878.html).

Λίες μέρες πριν την αντιπορεία, εμάχουμουν να εξηγήσω της νεράιδας για ποιό λόγο ήταν να κάμουμε την αντιπορεία, ποιοί εν τζείνοι που εκάμναν την πορεία (ΕΛΑΜ) τζιαι τί εζητούσαν (να φύουν οι μετανάστες), ποιοί εν οι μετανάστες (π.χ. ο τάδε φίλος μας τζιαι ο άλλος τζιαι ο παράλλος, ...), τί εν ο φασισμός τζιαι γιατί εν σημαντικό να τον αντικόψει η κοινωνία, κ.ά. Όταν έφτασε η ώρα να της πω θκυο πράματα για το ποιός εν ο Χίτλερ, η νεράιδα απάντησέ μου "Α, ήταν κάποιος όπως τον Ηρώδη, δηλαδή!"

Λίες ώρες πριν να πάμε, ρωτά με η ανεράδα: "Ρε μάμα, μα αλλόπως, έσσιει τόσα χρόνια τωρά [ναι, ΤΟΟΟΣΑ χρόνια, επειδή η νεραϊδούλα εν πολλά μεγάλη τωρά...] εν τζι' εχάσαμε καμιά πορεία, ένεν?" "Όντως κόρη νεράιδα, που τον τζιαιρό που 'σουν μες στην τζοιλιά μου, επήες στις παραπάνω πορείες - σχεδόν σε ούλλες"

Πάμε στην αντι-πορεία τζιαι η ανεράδα πορώνεται. "Μαζί, μαζί, να φύγουν οι ναζί" τζιαι "Δεν θα περάσουν! Δεν θα περάσουν!" τα αγαπημένα της συνθήματα στη συγκεκριμένη πορεία. "Στο δρόμο, στο δρόμο, να σπάσουμε τον τρόμο" κλασικό πλέον αγαπημένο της σύνθημα (που κάποτε ελάλε "Στον τρόμο, στον τρόμο, να σπάσουμε τον δρόμο!" Τζιαι ύστερα αναρωθκιέτουν: "Μα γιατί να σπάσουμε τον δρόμο? Ίντα που μας έκαμε?"). Η αλήθκεια εν ότι εξένισέ την κάμποσο το ότι στη διαμαρτυρία είσσιε τόσους πολλούς αστυνομικούς, παραταγμένους με ασπίδες, αλλά εξεπεράσαμέ το.

Μετά την αντι-πορεία τζιαι λίες μέρες πριν να ξανανοίξουν τα σχολεία, έτσι στο άσχετο, η ανεράδα μου γυρίζει τζιαι λαλεί μου: "Μάμα, που εν να ανοίξουν τα σχολεία τζιαι εν να μας ρωτήσει η δασκάλα μας πώς επεράσαμε στις διακοπές, εγώ εν να της πω πως επήαμε στην αντιπορεία, ενάντια στην πορεία που εκάμναν οι φασίστες, που εν τζείνοι που θέλουν να μας ξαναφέρουν τον Χίτλερ μίσσιη μου, που ο Χίτλερ εσκότωσε σσιλιάδες παιδάκια τζιαι τις μαμάδες τους τζιαι τους παπάδες του τζιαι πολλούς άλλους ανθρώπους, τζιαι εφώναζα "Δεν θα περάσουν! Δεν θα περάσουν!" τζιαι "Μαζί, μαζί, να φύγουν οι ναζί." Ύστερα που κάποια ώρα, η νεραϊδούλα γυρίζει σκεφτική τζιαι λαλεί μου "Ή μάλλον, αποφάσισα να μεν της το πω τούτο της δασκάλας μου, μάμα. Ξέρεις γιατί? Επειδή εσκέφτηκα, άμπα τζιαι εν τζιαι η δασκάλα μου που τούτους που θέλουν να φέρουν τον Χίτλερ πίσω... Εν να της πω καλύττερα για τα δώρα μου τζιαι εν πειράζει..."

Το πρώτο μεροκάματο μιας ανεράδας

Το προπερασμένο Σάββατο η μικρή ανεράδα έφκαλε το πρώτο της μεροκάματο! Επαρπατούσαμε αργά το απόγευμα στη Λήδρας τζιαι εππέσαμε πάνω σε μια φίλη μας που έκαμνε τεράστιες σαπουνόφουσκες (θκυο τρεις νύχτες προηγουμένως η νεραϊδούλα μου έκαμνε που τούντες σαπουνόφουσκες μαζί της). Η φίλη μας έριξε την πρόταση κάτω "Θέλεις να κάμνεις σαπουνόφουσκες μαζί μου τζιαι να μοιράσουμε τα λεφτά που εν να μας βάλλει ο κόσμος?" "Ναι, καλό" - μέσα η μικρή νεράιδα. Βάλλουν λοιπόν όφκερο το καπέλο χαμέ τζιαι πιάνουν δουλειά. Εντυπωσιακές οι σαπουνόφουσκες τζιαι μεγάλη τζιαι η συμμετοχή που φίλους τζιαι περαστικούς. Ύστερα που θκυο ώρες περίπου μοιράζουν τα κέρδη - 15 ευρώ η κάθεμιά! Μες στην τρελλή χαρά η νεράϊδα!

Ύστερα πάμε στον καφενέ για κανένα ποτό. "Νεράιδα, εν να πληρώσεις εσύ σημερα?" "Ναι, πάω". Πάμε μαζί να πλερώσουμε. "Σήμερα τζιερνά η νεράιδα που το μεροκάματο που έφκαλε" "Αλήθκεια νεράιδα?" "Ναι". Πάμε να φύουμε τζιαι ψουψουρίζει μου η νεράιδα στο φτι "Εν τζιαι εν που τ΄αλήθκεια που ετζέρασα εγώ, ένεν μάμα? Εν τζιαι ήταν τα λεφτά μου τζείνα?" "Όι μωρό μου, μεν ανησυχείς, αστείο ήταν" "Α, είπα τζι΄εγώ. [με ανακούφιση] Γιατί εγώ, ξέρεις, φυλάω τα λεφτά μου να σου αγοράσω ένα πολλά ωραίο δώρο, μάμα, ένα σπίτι!" "Μα ίντα τυχερή μάμα που είμαι!"